Ergoterapistler ergoterapinin çalışma alanlarının bulunduğu her yerde çalışabilirler, bu nedenle oldukça geniş bir çalışma alanları ve çalışma grupları vardır. İstihdam yerleri olarak hastaneler, klinikler, huzurevleri, gündüzlü ve yatılı rehabilitasyon merkezleri, halk sağlığı ve iş sağlığı merkezleri, evde bakım programları, özel okullar, adli kurumlar, sanayi ve özel şirketler sayılabilir. Ergoterapistlerin büyük bir kısmı ise özel muayenehanelerde eğitimci ve danışman olarak çalışırlar.
Ergoterapistler nasıl çalışırlar?
Dokun ve Değiştir
“A.Jean Ayres, çocukların günlük yaşam aktiviteleri yeteneklerinin temelini oluşturduğuna inandığı duyu bütünleme teorisini geliştirdi, uyguladı ve test etti. Duyu bütünlemenin çeşitli yönlerini incelemek için psikometrik testler geliştirmiş ve pratikte kullanılan ekipmanları tasarlamıştır. Ayres, ergoterapistlere rol model olup, öğrencilere eğitimler vererek araştırmalar konusunda ilham verdi. Bir çok kitap yazan Ayres, özellikle1972’de yayınladığı “Duyu Bütünleme ve Öğrenme Bozuklukları” kitabı dünya çapında kullanılmıştır. Ayres, Amerikan Ergoterapi Vakfı Araştırma Akademisi’nin tüzük üyesiydi. Onuruna Amerikan Ergoterapi Vakfı tarafından “Teori Geliştirme ve Uygulama Ödülü” verildi.”
Ergoterapistler nasıl çalışırlar?
1- DEĞERLENDİRME:
Ergoterapi sürecindeki ilk aşama değerlendirmedir ve bir ergoterapist bunu birkaç kere tekrarlayabilir. Oldukça önemli bir basamaktır. Ergoterapi süreci bu basamağa dayanır.
Ergoterapistler bu aşamada birlikte çalıştıkları kişilerle veya grupla birlikte bu kişinin veya kişilerin bireysel, çevresel yeteneklerini incelerken aynı zamanda bu kişilerin günlük yaşamlarında karşılaştıkları sorunlara odaklanırlar ve bu sorunları incelerler.
Değerlendirme aşamasında ergoterapistler standart prosedürleri gerçekleştirirler, görüşmeler veya bazı ortamlardaki gözlemler sonucunda edinilmiş bilgileri incelerler ve ergoterapi sürecini yürüttükleri kişilerin hayatındaki önemli insanlarla da görüşürler.
2- PLANLAMA:
Ergoterapistler değerlendirme aşamasında bulduğu sonuçlar doğrultusunda kısa ve uzun vadeli olarak yürütülen tedavinin amaçlarını belirleyerek buna yönelik bir planın temelini oluştururlar. Bu planda kişinin yaşam tarzı, sosyal hayatındaki rolleri, bazı konularda olan tercihleri, vazgeçmekte zorlandığı alışkanlıkları, gelişim aşaması ve yaşadığı çevre göz önünde bulundurulmalıdır.
3- MÜDAHALE:
Müdahale aşamasında ergoterapistler olumlu bir sonuç alabilmek için kişi odaklı çalışmalıdır ve önceki aşamalarda gözlenen çevreye uyumlu müdahalelerde bulunmalıdır. Bu müdahaleler ergoterapinin amacına ulaşabilmek için yapılan müdahalelerdir. Kişinin günlük hayatında yaptığı işlerdeki performansını arttırmak ve kişinin sıklıkla girdiği iş, sosyal veya yaşadığı ortamlara olan adaptasyonunu arttırmak öncelikli yapılmaya çalışılanlardır. Ergoterapistler bu amaçla bazen kişilere yeni teknikler öğretmeye çalışırken bazen de ekipmanlardan faydalanmaya çalışır. Bu ekipmanlar çoğu zaman kişisel bakımı kolaylaştırmaya, çevrede kişiye engel olabilecek etkenleri ortadan kaldırmaya, kişinin duyduğu stresi azaltmaya yardımcı olabilirler.
4- İŞBİRLİĞİ:
Ergoterapi sürecinde ekip çalışması oldukça önemli bir yer tutar. Bu ekip çalışmasında kişinin ailesi, hayatındaki diğer önemli kişiler, diğer sağlık profesyonelleri, bakıcılar veya gönüllü kişilerle sürekli işbirliği veya koordinasyon içinde olmak olumlu sonuca daha kolay varabilmek açısından oldukça önemlidir. Ergoterapi sürecinde bütünsel yaklaşımın gerçekleşmesini sağlar.
Tedavi sürecindeki en önemli nokta hastanın hastalığını kısa bir süreliğine de olsa unutmasıdır çünkü bu noktadan sonra tedavi süreci net bir şekilde başlar. Hastanın bağımsızlığını kazanması hastalığını unutmasına katkıda bulunur.
Ergoterapi yaklaşım örnekleri
Görme engelliler veya görmede problem yaşayan kişiler için özel ergoterapi eğitimleri verilmelidir, çevrede kişiye uygun olacak şekilde değişiklikler yapılmalıdır.
Kişide psikiyatrik bozukluklar olması durumunda kişinin bağımsızlığını kazanmasını sağlayacak aktiviteler yapılmalıdır, toplumsal etkinliklere katılması sağlanmalıdır.
Romatizmal rahatsızlıkları bulunan kişilerde eklemleri korumaya yönelik eğitimler verilmelidir, kişinin yaşadığı ortamlarda engellerin giderilmesine yönelik olarak ergonomik düzenlemeler yapılmalıdır, bazı hareket tekniklerinin öğretilmesi ve uygulanması gereklidir.
Nörolojik bozuklukları bulunan kişilerde bilişsel ve fiziksel fonksiyonların geliştirilmesi amacıyla özel teknikler uygulanmalıdır.
Comments